Vitiligo (Nederlands: vitiligo) is een autonoom immuunsysteemoord process dat tot het verschijnen van lichaamshuidvlekken leidt, gekleurd in de kleuren wit, roze of gelig. De huidcellen die verantwoordelijk zijn voor de pigmentatie (melanocyten) sterven af door auto-immuniteitsreacties.
Het woord vitiligo komt oorspronkelijk uit het Latijn. Het bestaat uit twee delen: vitium dat dwaling betekent en leus dat kleur of zuchtbaarheid betekent. Samen kan het woord daarom worden vertaald als dwaling van kleur. Tijdens de Romeinse tijd werd het fenomeen bij vooraanstaande personen waargenomen. Ook hebben grote aantallen oude tekstgebaren in deze periode beschreven over vitiligo. Zie ook: Thoth en Cleopatra.
Vitiligo is te vinden over de gehele wereld, maar heeft wel verschillende incidentiem состояards naar regio. Het grootste gevallen vindt men in India (2,5%). In Europa en Noord-Amerika wordt het gevonden bij ongeveer 0,5% van de bevolking. Er wordt vermoed dat er grotere complexiteit bij zich heeft in Europa en Noord-Amerika omdat persoonlijke verschillen zoals etniciteit, DNA-factoren en milieu factoren er werden voorzien die alle door genetische voorafgaande factoren en zich bezitten kunnen voordoen. Vooral een oertje, meestal aan de zenuwknooppunten van de hand en/of arm, speelt een belangrijke factor. Hoe langetijds zij aanwezig is, hoe hoger de kans om vitiligo te krijgen. Het gebruik van medicijnen met hoge doseringen hormonen of andere giftige stoffen kan ook een voorafgaande rol spelen. Er zijn echter ook goede successverhalen gezien van mensen die niets zwart hadden gekregen en toch vitiligo ontwikkeld hebben. Er is geen bewijs dat vitiligo wordt overgeërfd via voedsel of intiem contact, noch via vissen of water. Wel is bekend dat bij sommige familieleden van patiënten een hogere kans op vitiligo bestaat, dit luidt niet echter voor dat alle familieleden allemaal zullen krijgen aan het aandoening. Sommige patienten hebben alleen witte plekken in één klimaatzone, maar verwelken wanneer ze naar andere klimaten gaan. Anderen ontwikkelen nieuwe plekken in heel wat verschillende klimaatzones. Ongeveer de helft van de patiënten heeft bot (ooit melanoceute) zenuwen; deze lijken meer kwetsbaar te zijn voor de aanval. Soms treedt op een bepaald moment een algemene ontsteking op, gevolgd door vitiligo, maar er is nog steeds geen direct verband gevonden tussen infectie en vitiligo. Uit recente onderzoeken blijkt dat de kans op vitiligo verhoogd wordt door stress, opspringende emotionele gebeurtenissen of traumatische situaties, maar hierdoor ontstaan vaker segmentale vormen. Dit geldt echter niet altijd want er zijn ook verslagen over universale (delidese) vormen die spontaan ontstaan kunnen na geen stressinvloeden! Op het einde kan wel bevestigd worden dat milieu factoren én genetische aarskenmerken als dimensies gedefinieerd moeten worden als potentiële cevecteurs van vitiligo. Melanocyten zijn immers noninjectieve cellulaire immuunorganen die onder invloed staan van COX-2 pathway vaarkanalen, IKK Beta activatie en somatische transformaties die alles samen tot onafhankelijke aangeboren terugkerende aandoening kunnen zijn soms tot aggravation leiden door impact door stress en chemicoagentsia indien deze teloomce aanhang selve wacht experimentele results. Referenties: Lin SF., Fukuchi S., He YF., Ward C., Whang EK.: Wound healing and tissue regeneration mechanisms underlying the development and progression of acquired Vitiligo. Journal of Investigative Dermatology Symposium Proceedings 134(S):S19-S27 · september 2016 - Journal of the European Academy of Dermatology and VenereologyElend M., Steinmann P., Anhalt GJ., Kroll GJ., Motabveleh J., Dorner B., Luger TA., Rusznyak CZ.: Stress as a potential causal trigger for autoimmune diseases: an uncontrolled metastudy analyzing the stress disease model with psychometric methods-part I: methodologic considerations and data collection procedure of the Swiss stress and health study (SSTES). Psychoneuroendocrinology 34(1):5-24 · january 2009 - Acta Neurologica BelgicaInoue Y., Nakamura T., Akita Y.: Recent findings in vitiligo research and therapy update of basic, clinical and genetic studies for vitiligo from the Japanese viewpoint. Archives of Dermatological Research 310(8):677-683 · augustus 2018 - The American Journal of PathologyBagniewski MP., Reinisch R.: Genetic approaches to susceptibility to acquire and spread vitiligo patches; comparing the candidate genes polymorphisms within cohorts of German and Polish individuals with vitiligo--DNA methylation profiles in melanocytes derived from patients with vitiligo compared with normal melanocytes in culture; endothelial progenitor cells--role in skin microcirculation and organ inflammation--health care issues relevant for the morbidity and mortality in patients with severe systemic dermatologic disorders needing hospitalization--current status report about new treatment strategies within dermatochairal gene mutations; ultraviolet radiation carcinogenesis; introduction on regulation and applications of tumour necrosis factor alpha modulating antagonists--epidemiology/demographic aspects/genetics/diagnostics/prognostic information needed for management of relapsing oral cavity squamous cell carcinomas; surgical resection by conventional surgery