Chronic neuropathy is a persistent condition characterized by damage or dysfunction of one or more peripheral nerves, resulting in various symptoms that can affect sensory, motor, and autonomic functions. The term "chronic" refers to the long-term nature of the condition, as opposed to acute neuropathies, which are typically temporary.
There are several types of chronic neuropathy, including:
Symptoms of chronic neuropathy can vary widely depending on the affected nerves and their roles. Common symptoms include:
Treatment for chronic neuropathy typically focuses on managing symptoms, preventing further nerve damage, and improving quality of life. Treatment options may include:
Periferale neuropathie (PN) is een ziekte waarbij de neuronen in de perifere zenuwstelsel verstoord worden, waardoor signalering vanaf het centrale zenuwstelsel naar de spieren, huid en organs verstoord raakt. Daarom kunnen symptomen verschillen van gevoelsovergangen, pijn, mogelijke slaperigheid, verdunde of versterkte spiertremming en verlies van proprioceptieve gevoelens zoals balans en evenwichtsregeling. De diagnose vindt plaats door klinische evaluatie, exclusie van andere oorzaken en eventuele diagnostische tests. Hieronder worden statistieken en informatie over PN, laryngeale neuropathie, neuropathie diabetisch, asymmetrische neuropathie en behandeling voorgesteld.
De precise aantal van mensen die lijden aan periferaal neuropathie is moeilijk te bepalen, maar men schat dat er wereldwijd miljoenen mensen met deze ziekte leven [1]. Verder zijn de cijfers voor PN in Nederland niet exact bekend. Er bestaat slechts één algemeen aanzienlijk onderzoek uit 2012 dat een prevalentie van 2-3% van de Nederlandse bevolking heeft gevonden bij mensen boven de 50 jaar [2]. Het incidencecijfer voor PN varieert tussen 4 en 23 per 100.000 personeren per jaar [3].
Laryngeale neuropathie komt vaak voor bij mensen met diabetes mellitus type 2 of andere infectieuze aandoeningen. Deze ziekte wordt gekenmerkt door paralyse van de larynxeale neuronen. Symptomen omvatten problemen met ademhalen en het opwekken van spraakklanken, hoewel de mate van doodgezing kan variëren naargelang het niveau van severiteit [4]. Het meest voorkomende mechanisme voor laryngeale neuropathie is diabetische autonome neuropathie, waarbij de ruwbereidingsmastcellen in het lymfatisch weefsel reageren op hyperglycemie met de vrijontlading van pro-inflammatory cytokinen. Hierdoor kan daar directe celshade optreden [5].
Diabetes is een belangrijk risicofactor voor perifeer neuropathie. Diabetische neuropathie kan worden gedeeld in vier typen: sensorimotorisch, autonomisch, radiculair en mononeuropathy multiplex. Hoe langer diabetes duurt hoe groter is het risico voor neuropathie te ontwikkelen [6]. Nagenoeg 50% van alle diabetespatiënten leidt uiteindelijk tot neurologische stoornissen [7]. Ondanks dat er veel diverse medicatie is om diabetes te behandelen, is er nog geen geneesmiddel beschikbaar voor diabetische neuropathie. Wel is nodig om het glucosetoona Levels nivo te brengen en een gezonde leefstijl volgen als primaire preventief maatregelen om het risico op diabetische neuropathie te verminderen.
Asymmetrische neuropathie is een vorm van PN die zich progressief ontwikkelt met meer verhoogde gevoelsschadedomeinen op één zijde en mogelijk afwezigheid van gevoelens op de overige zijde. Dit komt vaak voor bij neurotoxische opname van mediografie chemica. De voorafgaande aanwijzingen blijven echter consistenter want een toename van synthetische cannabinoïden verbanden, die tenietdood gaan bij neurologische misstanden zoals PN [8]. De diagnose en de behandeling gaan uit het identificeren van de mogelijke oorzaak en therapiegerichte streken hulp zien zoals fysiotherapie of elektrische stimulatie [9]. Volgens een onderzoek uit 2018 is sinds 2007 een sterke corrigerende trend van 80% toegevoegd aan diagnoses billingen "asymmetrische radiculoplexusneropathy" die passen in dit fenotype; potentiaal omdat de liggers reguliere (toegestaan) potentiële geneesmiddelen gebruiken om hun pijn te relanceren [10].
Er bestaat geen specifiek geneesmiddel dat geschikt is voor alle mensen die lijden aan PN. De behaviouraal-gere directede therapie wordt voorgesteld als een ideale toevoeging aan medicamentele behandeling voor een verbetering van de kwaliteit van leven met een focus op kernbezetting, gedragscorrigerende technieken, cognitieve therapie, gedragsexpositietherapie en soms meditatief training [11]. Medicatiemedicamentele behandeling omvat painkillers zoals acetaminofeen en analgetica zoals tramadol, gabapentin og tricyclische antidepressiva als amitriptyline [12]. In het laatste decennium zijn nieuwe klasse antidepressiva zoals duloxetine en paclitaxel ontwikkeld voor het behandelen van PN gemist. Gelijktijdig zijn corticosteroïden en vitamine B12 supplementen ook wel voorgeschreven voor paatienten PN met langdurige voedingstoepassing, al is er geen formeel bewijs dat dit effectief is [13]. Fysiotherapeutische behandeling is onderscheiden in specific exercise programma's gericht op strenging en mobilisatie meerdere neuromusculaire systemen; natuurkundige en electromedicale modalities met strekbeveiligingsmethode's eerder ingesteld ter voorkoming of omgekeerde prognose predictors voor heilhappening; TENS (transcutane elektrische stimulatie) als nonfarmazies painbesparer (EF) die cementmodellen als subindunattivator; invasieve behandeling met botox spinal cord stimulator (SCS) of dorsal root ganglion stimulator (DRGS) gebruikt hierbij om debiliterende symptomen te kunnen verminderen of pijnknoppen direct in bloed af te nemen[14][15][16]