Linkernervusprobleem, ook wel linkerarmneurose of mediale epikondylale neurosymtomatologie genoemd, is een vorm van neuropathie die zich manifesteert als schade aan de linkernervus, zoals de ulnaris nerve. Dit nerveusstelsel loopt van de halsdoornuitsteeksel via de armpit en bijt naast de elleboog in het spierenweefsel aan beide zijden van de elleboogkapsel. De linkernervus verzorgt sensorische functies en motorische controle van de hand en onderarm.
De belangrijkste symptomen van linkernervusproblemen zijn: klachten in de elleboog, arm en hand; verminderde reacties op het tijdelijke dragen van iets op de achterste kant van de hand of terughoudendheid om mee te strekken met de midden- en ringvinger; verminderde straalvaart in de vinger; lossere griep; tremor van de duim ten gevolge van verarming van de grippervlakjes.
Er zijn vele oorzaken voor linkernervusproblemen, waaronder mechanische druk, acute traumatie, chronische trillingen, hormonale imbalans, alcoholisme, virale infecties en diabetes. Ook kan er longkanker én nierziekte etiologisch voor linkernervusproblemen zorgen.
Een dermatoomtest, Tinel test of een Phalen maneuver wordt uitgevoerd om het bestaan van neuropathie te vaststellen. Dit betreft probeertests die met fingerdruk, jeugdhandsprongje en duimapper worden uitgevoerd. Daarnaast dient een arts informatie over medisch verleden te verkrijgen en eventueel imageringtechnieken toe te passen.
De behandeling van linkernervusproblemen hangt af van de diagnose. Een conservatieve benadering wil zeggen dat zich geen chirurgische ingreep realiseert. Deze behelst in eerste instantie het vermijden van activiteiten die de zorgen voedt en het vermogen tot rust geven aan de gewonde zijde. Eventueel moet patiënten tegenpijn geneesmiddelen consulteren of meerdere keer per maand contact onderhouden met hun arts om bepaalde bewegingspatronen te leren (physiotherapie). Indien patiënten ernstige verschrikking ervaren die niet verlichten door een conservatieve benadering, dan kunnen zij een operatie ondergaan. Voorbeeld hiervan is het maken van een submusculexneuroma om herstellende natuurlijke groei af te snijden. Meestal blijkt echter dat linkernervusproblemen ongedaag bestreden kunnen worden door zorgvuldigheden bij werk, sport of hobby ten aanzien van actieve gemeenschappen van jeugdhandsigners.
Het gebruik van antiinflammatoire middelen en steroiden tijdens en na hospitalisatie heeft een gunstig effect op het beluiken van voorlopig pijnbestrijding. In combinatie met een fysioterapeut zijn deze mogelijkheden minder relevant. Wel zijn vitamines van belang om de aanvoer van nutriënten op peil te houden waarbij patientspecifieke huidlotions kunnen helpen aan het beïnvloeden van symptomen als drooglegging (xerosis), soms gerelateerd aan logopedie-oeffeningen. Om touwtrekking te repareren kan therapeutische kleurfermacade au dessus geplaatst worden. Indien symptomen ernstig zijn als pijn in arm of penetonemoederzeletten, mag geprobeerd worden met gabapentin of lyrica voordat een invasieve ingreep wordt toegestaan. Invasieve ingreepsexemplen zijn ultrasoon gelithotrussie en nerveuusectomie under local anesthesia.)
Neurologist in klinisch praktijk specialiseert zich in ziekten waarbij beschadiging optreedt aan neuronen of nervecellen (zoals mineurzenuwen). Zowel neurologen als orthopediest hebben kennis over linkernervusproblemen en dienen steeds vaak samen te werken met specialists in dit gebied (orthopedische neurochirurgie of andere soorten chirurgen). Imaging spitsfout behoort geregeld tot het instrumentarium van neurologen en orthopedisten als hun vraagstuk een padwijzer is voor een potentiële "grindverklaring". Soms wordt met rodezen (bruising) nagelaten volgens methodologies gevestigd in de academische literatuur. Dit is na reguliere indiening ontstaan door toestroom bloed door langdurige pers ontonderwerping bij knepen tussen onderarm en torso - een voorbeeld is elders genoemd compressionullarisneuropathy, soms ook wel entrapment neuropathy genoemd.