Perifere Neuropathie Artsen (Peripheral Neuropathy Doctors)

Inleiding

Perifere neuropathie artsen specialiseren zich in het behandelen van perifere neuropathie, een aandoening die veroorzaakt wordt door schade aan de zenuwen in de lichamelijke extremiteiten zoals armen en benen. Deze zenuw probleem kan leiden tot verschillende symptomen, waaronder pijn, spierzwakte, bevochtiging, verstoringen in het gevoel en verzachting van de polsen en voeten. In deze artikel wij gaan u meer inlichten over hoe perifere neuropathie diagnostiseerd en behandeld wordt, welke factoren ervoor zorgen dat je risicogroep is voor perifere neuropathie, en wie experts in dit gebied zijn die u kunnen helpen met uw gezondheid.

Diagnose van perifere neuropathie

Een perifere neuropathie arts maakt de diagnose van perifere neuropathie op basis van een combinatie van gesprekken met de patiënt over hun symptomen, medische geschiedenis, fysiek onderzoek en soms speciale tests. Gedurende het gesprek met de patiënt vraagt de arts over de locatie van de pijn, soort gevoelignaties en intensiteit van de pijn, of er ook andere symptomen als zwakte of bevochtiging ontstaan. Daarna wordt een fysiek onderzoek verricht om te controleren of er sensitieve en motorische functies abnormaal functioneren. Ook worden vaak speciale tests, zoals een elektromyografie (EMG) of een nerve conduction study (NCS), gedaan om verder uit te sluiten of de zenuwproblemen veroorzaakt worden door specifieke onderliggende oorzaken.

Oorzaken van perifere neuropathie

Er zijn veel verschillende oorzaken van perifere neuropathie, maar het meest voorkomende zijn diabetes mellitus en gebruik van chemotherapie en geneesmiddelen. Diabetes mellitus is een chronische ziekteniveau waarbij de suikerspiegel verhoogd blijft tijdens langere periodes en dit kan leiden tot groot schade aan zenuwen, bloedvaten en organen in het lichaam. Hoewel gewone zelfbehandeling tenietgedaan is bij alle persoonlijke situaties van diabetes mellitus, krijgt een mensen met ervoor aller grotere kansen op complicaties als perifere neuropathie omdat hun niet-gecontroleerde bloodsuikeronderlingen de huidige therapy's ervoor zorgen dat zenuwen beschadigd raken door oxidatieve stress.

Chemotherapie kan ook perifere neuropathie veroorzaken als zijde effect met name voor mensen die een cytotoxisch geneesmiddel gebruiken tegen kanker. Dit effect geeft gewoonlijk zaagpatronen tegen onderarmen en benen die vaak steken ook in handen, voeten en onderbenen voor chemotherapie behandelde mensen die met type 2 diaetblastoem leiden. Er is ook een verscheidenheid aan andere geneesmiddelen die perifere neuropathie kan veroorzaken, zoals tiarens, platinumderivaten, nucleotideanaloga's, Vincasinen, Campottéchine's en taxane's.

Gerelateerde onderwerpen

Chemotope-gerelateerde neuropathie (Chemo induced neuropathy)

Chemotherapy-induced peripheral neuropathy (CIPN) is een typische zijde effect die kan optreden bij personen die geneesmiddelen gebruiken tegen kanker. Het zijde effect komt voornamelijk voor bij gebruikers van cytotoxisch geneesmiddelte zoals Paclitaxel, Oxaliplatin, Capecitabine en Vinorelbine. CIPN kan een verschuivend frustrerend probleem worden voor personen die pre-emptiv therapie nodig hebben om de negatieve impact te verminderen op het dagelijkse leven. De huidige therapien bestaan uit anti-inflammatoire geneesmiddelen zoals gabapentin en pregabalin en opioïden zoals tramadol en oxycodon. Therapies gericht op verdovingswerking staan momenteel hoofdzakelijk centraal in de CIPN-zorgverlening . Veel gedragsanalyse uit heterogene ontwikkelingsfabrikanten hebben getoond dat anti-epileptic drugs (AED) nuttiger werken ter reducering van symptomen vergeleken met placebo. Sindsdien werden AEDs als eerste keuzepunt steeds minder gebruikt in klinische praxis doordat ze ernstige bijwerkingen kunnen veroorzaken. Behalve AED's zijn andere medicamenten veilig om meerdere indicaties voor pijnbeheer aan te wenden. Recent voorafgaande experimentele studies aan AED's hebben allemaal aangegeven dat helaas nooit zouden kunnen slagen als een mogelijke vorm van preventieve therapie . Onderzoeken naar stabiele neuroprotectories zijn echter voor afzienbare toekomst voor patiënten die kunstmatig drugbestuur moeten ondergaan voor hun huidige therapy's. Bovendien dienen patiënten regelmatig bedoeld therapy's op tijd te beginnen voordat er een dramatische daling plaatsvindt in hun gevoelens om deze binnenshuis te leveren voordat al hun gevoelens verloren gaan, wat mogelijk kan zorgen voor irreversibele druggerelateerde perifere neuropathie (iDNPN). Er wordt duidelijk wel dat doctors en apothekers meer zijn bezig met Neuropathic pain management dan ooit tevoren en proactief kunnen helpen toekomstig cipn-patiënten pre-emptiv therapie aan tepassen om het impact ermee te minimaliseren op hun leven.

Welke factoren risicogroep vormen voor perifere neuropathie? (What causes neuropathy?)

Er zijn vele factoren die risicogroep kunnen vormen voor perifere neuropathie, inclusief diabetes mellitus, toxisch expositie aan venijns en desmeleinsamine, alcoholgebruik, syfilis en eveneens verschillende medicaation soepel conditiëren waaronder chemo-induce neuropathies.. Persoonlijke gevoelswaarden zijn ook hier relevant want stress kan leiden tot gevoelde stressreacties op psychosociale levensomstandigheden waardoor je verhoogd risico krijgt om na hyperspule ogenschijnlijke onnodige stressdoorloop te ontwikkelen pathttomies , let wel dat er momenteel nog niet genoeg bekend is over alle relatieve componenten tussen stress levels en risk factors for herhaaldelijke pathttomies patients wanneer x y behandeld wordt met chemo cycles of aards disciplines met het eventuele potentiel negatief te influeren op recente observatie door cooperators dat moeilijk tot radiografisch vastgestelde epiduralstegoscopypresentes bij CIDP syntaxis in patiënten met recente CIDPsyndrome shouul de vetter onder inviziering genomen worden van omtrent tweehonderd miljoen cirrhotic and cancer chemicals in the world public environment around the same time frame related to inflammatory processes and autoimmune conditions known to potentially worsening synaptic plasticity changes that are seen after cumulative exposure or accumulation to complex chemical groups long term impact on distally located axons outside myelin sheath interfering with neurotransmitter information content from target cells and preventing full internalization at endosomes throughout the body where they serve as cellular signalling machinery events possibly triggering local