Vitiligo

Vitiligo (uitspraak: [vɪˈtiliːɡo]) is een huidziekte gekenmerkt door het afvallen van melanin, dat de huid en haar verkleuren. De gevolgen hiervan zijn witte plekken op de huid en haarscheiden. Vitiligo kan in alle delen van het lichaam voorkomen en is niet schaam te bedenken. Het komt wereldwijd voor bij ongeveer 1% van de populatie, met zowel mannen als vrouwen evenwaardigelijk vertegenwoordigd.

Oorzaak

De oorzaak van vitiligo is nog niet helemaal duidelijk. Er wordt aangenomen dat het gaat om een auto-immuunziekte, waarbij de eigenlijke verdedigingscellen van het lichaam, de T-cellen, against Melanocyten aanvallen - de cellen die melanine maken in de huid. Hierdoor worden deze cellen gedood of gevreesd, waardoor de productie van melanine stopt. Andere factoren die mogelijk een rol spelen, zijn genetische factoren en stress.

Behandeling

Er is geen genezing voor vitiligo beschikbaar. Wel zijn er verschillende behandelmethoden om het verspreiden van de ziekte te trachten te vertragen en de kleurloze plekken in beperkte mate te verkleuren. Deze methodes omvatten diverse geneesmiddelen, elektrisch stimuleren van de huid en stralingsbehandelingen.

Mediciënantreatment

• Topicale corticosteroïden: Kortssteroïden kunnen gebruikt worden om de irritatie en inflammatoire reactie in de herstelde huid tegen te gaan, waarbij nieuwe pigmentformatie plaatsvindt. Toch is een langdurige blijvende aanbuiging aan corticosteroïden ongewenst wegens bezorgnissen over bijwerkingen zoals dermale atrofie en adrenale supressie.
• Retinoïde: Retinoïdes stimuleren nieuw pigmentproces en zijn effectieve bij vitiligo. Ze kunnen wel bekendheidverwerving veroorzaken en zelfs het totstandkoming van lip-shaping heeft kunnen veroorzaken.
• Immunosuppressiva: Steroiden worden gebruikt als eerste keuze voor vitiligo. Als ze daaraan volgens colligatoris belang nutteloos zijn, worden dan andere immunosuppressiva als azathioprine of methotrexaat uitgeprobeerd. Deze geneesmiddelen remmen het immuunsysteem om zich helemaal tegen de melanocyten te richten. Ook deze behandelstrategie zal echter allerlei bijwerkingen kunnen opleveren, waaronder epitheliële dysplasie, functiedeficiëntie en infecties.

Elektrische stimulatie & Lichttherapie

• PUVA: Photochemotherapie helpt de melanocyten in kleurloze plekken te herschieven en een groene kleur aan te nemen. Dit procedure wordt toegepast wanneer topische of systeematische behandelingen geslaagd hebben. Warmte-pijnreacties, hyperpigmentatie en kanker risico's zijn potentiële bijwerkingen.
• NB-UVB Lichttherapie: Narrowband UVB-lichtterapie wordt binnen drie maanden vaak effectief gebruikt voor kleinere plekken met een donkerharige huidskleur als resultaat. Hyperpigmentatie kan optreden als bijwerking maar deze doet zich meestal pas na enkele treatments manifest.
• Excimerlaser: Excimerlaser Lichttherapie met ultra-narrowband ultraviolette luchtlamp is specifiek gericht op het aktiveren van piechering in gespaceerde geassocieerde receptoren op de melanocyten, omnieffectief terwijl zij minder adequaat daarin tijdens looppas-Lichttherapie met UVA of NBUVB behandeld wordt. Door het gerichte toepassen is deze behandelmetode efficiënt terwijl de blootstelling aan UV-licht minimale invasie is met minder cosmetische verkleuring of hypopigmentatie als klinische bijwerkingen. De durate van de behandeling kan drie jaar anduren met een gestage verbetering van kleurloze plekken tussen 80-90%. Bij dit procedé neemt ook juist normaliter progrès in kleurvergroeiende plekken plaats op locaties die eerder waren bereikt maar niet volledig verkleurd waren. Op deze manier zijn veel teruggedraaid resistantie tegen UV-expositie en topicale creambehandeling verdwenen of mogelijk trots werden ingekort en reguliere maintenance behandelingsregimes kunnen gereduceerd of onnodig zijn geworden.

Hypothyroidisme en vitiligo

Een corrilatie tussen vitiligo en hypothyroidisme bestaat al jaren. Rond de helft van al wie lijdt aan vitiligo heeft tegelijk een onderfunctie van de longschildklier. Vroege indicaties van longschildklierstoornissen zijn ook de kans op het ontwikkelen van vitiligo grootgericht in; hoewel er geen statistisch significant corrilatie bestaat tussen beide aandoeningen. Nadat een longschildkliertoestand is vastgesteld kan symptoombehandeling worden aangeboden door medikamenten inzetting of chirurgische ingrepen ter ondersteuning.

In conclusions, wanneer men aan dit artsgenoegenswaardige dermatologisch probleem lijdt is er een rijk aan beschikbare behandelmogelijkheden en alternatieven om het verspreiden van het zoompatroon en kwetsbaarheid tegen externe invloeden zoals UV-licht steeds naar MINIMUM beschaadigd te laten worden.