Vitiligo foundation, vitiligo genezen

Vitiligo

Vitiligo (uitspraak: vitileego) is een auto-immuunziekte waarbij pigmentafweging optreedt in de huid en eventueel ook in andere delen van het lichaam, zoals de ogen, oren of slijmvliezen. De gevormde witte plekken hebben geen functieverlies en behoudt wel de normale functie van de gelijkgestelde huidgedeelte. In contrast met albinisme is er geen deficiëntie aan melanine, maar het ontbrak ooit al, waardoor de kleur normaliter zou zijn ontstaan. Hierdoor lijkt iemand die vitiligo heeft veel lichter uit dan andere mensen.

Vitiligo kan overal op het lichaam optreden, maar meestal begint het bij de handpalmen, tekenen en ooghoek. Het ziektebeeld ontwikkelt zich voornamelijk over twee tot drie jaar na het eerste verschijnsel. De ziekte verloopt niet zelfstandig, maar wordt gedurende het leven voortgezet door onbewuste mechanisme's.

Prognose en behandeling

Er is momenteel nog geen absolute genezing voor vitiligo bekend, maar de prognose van de ziekte is over het algemeen goed. Meer dan 50% van de patienten kent een goede remissie (prestatie verbeterd), terwijl minder dan 10% chronisch ziek blijft. Wel zijn er verschillende middelen beschikbaar om vitiligo te behandelen.

Tatoo vitiligo

Een alternatieve manier om vitiligo te verbergen is door tatoo-inprenten op de aangezaagde huidplekken. Dit wordt "tattoo-therapie" genoemd en geldt als weinig invasief vergelijkbaar met traditionele inprentmethodes. Door de toegenomen durabiliteit van de nieuwere tinta gebruikt in deze behandeling kunnen de resultaten vaak gedurende een lange periode stabiliseren.

Medication for vitiligo

Er zijn verschillende medicatiepijls beschikbaar om vitiligo te behandelen. Deze medicatie dient ingeroepen te worden bij ernstige gevallen waarbij plekken groter zijn dan één centimeter in doorsnee. Een populair product is Calcineurin inhibitors, die de auto-immuunreactie onderdrukt door intracellulair signaltransductie blokkeren. PUVA (Psoralen + UVA) en NBUVB (Narrowband UVB) behandelingen werken door meer uv licht toe te brengen naar de aangejaagde huidplekken, waardoor deze hernieuwt en terug naar haar originele staat komt. Bovendien kunnen topicale kremen met corticosteroïden gebruikt worden om inflammatoire reacties af te remmen en dus de pigmentafweging tegen te gaan.

Mucosal vitiligo

Mucosale vitiligo betekent dat er veranderingen optreden in huidsegmenten die normaal gesproken goed gemoist zijn, zoals in het mondholtegebied, in het neusgat en op lippen. Deze vorm van vitiligo wordt vaak gesteld dat ze moeilijker om te behandelen zijn door de complexere structuur van deze gebieden en de hoge ruwheid van het epithelium (ongedeelde bovenlaag van huidcellen). In tegenstelling tot huidelementen zijn darm- en slijmvliezen immunologically aktieve compartimenten (gebieden waar voortplantingscellen bestaan) en als gevolg daarvan produceren ze gewone antibodies bij blootstelling aan patronen die worden geassocieerd met infectieuze agentia of t&o mg andere autoreactieve antigens. Middenin het dunne laagje slijm van een celwand kun je doorgaans pigmentvormende cellen vinden in deze regionale delen, wat significant impact kan hebben op het effectiviteit van het jeukstoppen. Er bestaat momenteel nog geen definitief bewijs dat mucosa vitiligo tijdens een pas Afrique, Azië en Latin America leeft zonder reeds [discriminatie] verschijnselen in deze gebieden

Geschiedenis en etymologie

Het woord Vitiligo werd voor het eerst gebruikt door de Romeinse arts Galenus in zijn hoofdstuk Prognosis. Hier schreef hij ook over soortgelijke afschuwwekkende condities als lepra en elephantiasis. De Griekse geschiedschrijvers Aristoteles, Plinius en Hippocrates schreven eveneens over deze ziekte, maar namen een minder negatieve houding aan tegenover patiënten die aan vitiligo leden. In hindoeïstische geschriften uit India, zoals de Chandogya Upanishad en de Vedas, valt op dat deze dermatologische aandoening reeds duidelijk werd besproken vanaf circa 1500 voor Christus (voorChr.). Daarnaast werd er eerder besloten dat Vietnamese vrouwen met vitiligo als holen werden beschouwd, wat benadrukt hoe slechts extreem prejudice ver naar terug kan gaan in sommige culturen. Deze prejudices leiden nog steeds onnodig lijden toe voor patiënten die aan vitiligo lijden, wat globalement snel geminimaliseerd wordt door de wereldgemeenschap.