Vitiligo (uitspraak: [vɪˈtɪlɪɡo]) is een huidziekte, waarbij pigmentloze plekken op de huid en haar voorkomen. Het is geen ziekte in de traditionele zin, maar een auto-immuunziekte. Dit betekent dat de afweerstaatsystemen van het lichaam zich tegen de eigen organen richten, in dit geval tegen de melanocyten (pigmentcellen). Vitiligo kan overal op het lichaam voorkomen, vaak begint het bij de handpalmen of voeten en de mondhoek.
De exacte oorzaak van vitiligo is niet bekend. Er bestaan verschillende theorieën, zoals genetische factoren, stress, verstoring van de afscheiding van foliekleurstoffen door melanocyten, en iritis (zichtbaar oogontsteking). De meest acceptabele theorie is echter dat vitiligo veroorzaakt wordt door een versterkte reactie van de immunosystemen, waardoor de werking van de melanocyten verstoord raakt.
Een specifiek type vitiligo is segmentaire vitiligo. Bij deze variant treden pigmentverlies en typische patroonverschuivingen op aan bepaalde kanten van het lichaam. Dit verschilt van het klassiek type vitiligo, dat zich randomVERSCHUIND op het hele lichaam kan verspreiden.
Hoe men zich hiermee voelt varieert per persoon. Sommigen zijn erg gevoelig over hun uiterlijk en ervaren het als een belangrijke stigma. Anderen vinden dat ze minder gevoelig zijn en zelfs meer zelfvertrouwen hebben ontdooid. Mensen met vitiligo kunnen er zelf veel rechte broeken mee maken, want vaak worden zij bewonderd voor hun uitdagende karakter en overwinningsgeest.
Er zijn twee hoofdvormen van vitiligo: localiseerd en généraliseerd vitiligo. Localiseerd vitiligo treedt op in een beperkt gebied en heeft veelal een goede behandelingrequisieten, terwijl généraliseerd vitiligo zich over grote gebieden verspreidt en vaker stabiliseren blijft dan genezen. Ook kunnen hyperpigmentatie (overschildering) en hypopigmentatie (verschildering) optreden na behandeling.
Een uitzondering die vaak als apart genoemd wordt binnen de medische gemeenschap is vitiligo scrotum et colli (VSC), een rare variant van vitiligo die zich exklusief voordoet op de schaal en de nek. Sinds de classificatie van VSC in 1975 is niet veel bekend over deze ziekte. Meestal duurt deze vorm jaren voordat deze zich verspreidt naar andere delen van het lichaam. Vaak zijn chlamydia trachomatis infecties of immuundeficiëntie bindend voor VSC, hoewel momenteel geen algemeen geldende oorzaken bestaan voor VSC.
Er bestaan verschillende behandelingsopties voor vitiligo. Een methode is uw huid bloot te stellen aan foto'sensitiviteit (PUVA), waardoor de nog aanwezige pigmentcellen gestimuleerd worden om meer pigment te produceren. Een alternatieve methode is EXUVIA, waarbij de verwijderde pigmentcellen hersteld worden en nieuwe pigmentcellen aangemaakt worden door middel van beschadigingen aan de huid via laserbestraling. Het istachiole verband toonde ook beloftevolle resultaten voor vitiligobehandeling in experimentele studies, maar behoort niet tot de officiële behandelingopties.